Peter Smit, CFO van Nationaal Paracentrum Teuge

Waarom is het in vredesnaam leuk om uit een vliegtuig te springen? Dat vroeg ik mij af, toen ik een afspraak plande met Peter Smit, parachutespringer en CFO bij Nationaal Paracentrum Teuge. Die vraag hoefde ik niet twee keer te stellen, want drie kwartier later zat ik zélf in het vliegtuig om een sprong te wagen! Laten we bij het begin beginnen…

“In mijn ogen heeft een fatsoenlijk land een fatsoenlijke democratie, regering én je moet er fatsoenlijk parachute kunnen springen. Dat is mijn ideale wereldbeeld.”

Wat is Nationaal Paracentrum Teuge voor een bedrijf?

“Je kunt hier tandemspringen, opleidingen volgen om zelf parachute te leren springen en de sportparachutist heeft alle mogelijkheden om zich in de 10 verschillende disciplines te ontwikkelen. Volgend jaar gaan we ons 50-jarig bestaan vieren. In de afgelopen 25 jaar zijn we uitgegroeid tot een van de grootste parachutespringcentra van Europa. Van alle parachutesprongen in Nederland, wordt zo’n 50% hier in Teuge gedaan. Toch is ons ultieme doel niet om zoveel mogelijk winst te maken en zo groot mogelijk worden. Ons ultieme doel is om een platform te zijn voor alles wat maar op het gebied van parachutespringen te doen is. We willen iedereen daar de gelegenheid voor bieden. Die behoefte komt voort uit onze achtergrond als vereniging.”

“Wij beschikken over alle randvoorwaarden om serieus en veel te kunnen springen. Iemand die aan parachutespringen doet, is hier op zijn plek. Je kunt hier in een relatief korte tijd veel sprongen maken. De lol van parachutespringen is de vrije val. Daar heb je hoogte voor nodig. Het liefst willen parachutisten van 4/5 km hoog springen. Dat kan hier niet. Wij kunnen wel naar 3 km hoog en regelmatig hebben we ook toestemming om naar 4 km hoog te mogen. Die hoogte zouden we het liefst permanent hebben en dat is een van de klussen waar we nog naar werken.”

“Als student had ik bedacht dat het misschien wel leuk zou zijn. Ik had verder helemaal geen kennis van de springwereld. Ik boekte een speciale vakantie naar Zuid-Frankrijk, waar ik in twee weken parachute leerde springen. Ik heb daar mijn eerste 11 solo sprongen gemaakt. Inmiddels zijn het er bijna 4000… De eerste keer vond ik doodeng, maar tegelijk ook fascinerend.”

“Het is heel lastig in woorden uit te drukken en je kunt het je niet voorstellen als je het niet gedaan hebt. De meeste parachutisten zeggen een gevoel van onbegrensde vrijheid te ervaren. Als je springt ben je niet meer met de rest van de wereld bezig. Je vergeet even alles van het dagelijkse leven. Je springt letterlijk in een andere wereld. Ook het contact met andere parachutisten en hoe zij in het leven staan trekt mij. Je moet niet denken dat we waaghalzen zijn en dat hier alleen maar James Bonds rondlopen. Absoluut niet! We hebben gewoon lol en verder boeit ons het niet. Weetje? Als je iets heel leuk vindt, dan kan het geen kwaad om datgene ook veel te doen.”

“Dat was stom toeval. Mijn eerste parachuteclub in Nederland was de club in Hilversum. Dat is zo’n 10 jaar mijn huiskamer geweest, ik heb er de tijd van mijn leven gehad. Ik werd er, naast mijn fulltimebaan, penningmeester, bestuurslid en ook instructeur. Voor mijn werk verhuisde ik naar Apeldoorn en zo kwam ik weleens als toerist in Teuge. Het liep toentertijd niet zo goed in Teuge en daarom vroegen ze aan mij of ik als freelance instructeur kon helpen. Mijn gewoonte is dat als ik denk dat iets beter kan, ik mij ermee ga bemoeien. In maart dat jaar erna zegde ik mijn baan op en ben ik hier gaan werken. Dat is inmiddels bijna 20 jaar geleden.”

“Ik doe twee dingen. Ten eerste ben ik parachutespringer. Dat betekent dat ik opleidingen geef, tandemsprongen uitvoer en dat ik springleider kan zijn. Een springleider is eindverantwoordelijk en heeft de leiding over het springbedrijf. En daarnaast ben ik, vanwege mijn achtergrond als Econometrist, ook CFO. Ik ga over de financiën en dat soort zaken. Zodoende heb ik ook contact met TweeDee.”

“Lelystad Airport riep dat ze vanaf 1 april 2019 het luchtruim vanaf 5000 voet zouden afsluiten. Dat is 1,5 kilometer. Veel te laag dus om nog te kunnen springen… Toen we dat hoorden, zijn we gaan lobbyen en continue bezig gegaan om op ambtelijk niveau stokken tussen de deur te krijgen. We zijn niet zomaar een lullig parachuteclubje. Wij zijn hét Nederlands Nationaal Centrum en behoren tot de top 3 van Europa. We hebben hier zelfs wereldkampioenschappen georganiseerd! We moeten vechten voor ons plekje. En dat heeft resultaat geboekt, want we hebben aardig indruk kunnen maken op beleidsmakers. We hebben hoop dat we door kunnen.”

“Dat is heel simpel. Ik spring bijna 30 jaar en 30 jaar is het ook een heel groot deel van mijn leven geweest. Ik wil dat ook kunnen bieden aan de mensen die nu beginnen met springen. Als je mij vraagt waar een fatsoenlijk land aan moet voldoen, moet het een fatsoenlijke democratie en regering hebben én je moet er fatsoenlijk parachute kunnen springen. Dat is mijn ideale wereldbeeld.”

Zonder spanning en vol vertrouwen zat ik in het vliegtuig. Hoe dat kon? Peter en Joran praten met zoveel overtuiging en verstand over hun passie, dat ik nieuwsgierig was of ik ook die ultieme vrijheid zou ervaren. Of dat zo was? JA! Ik kan nog steeds niet geloven wat ik gedaan heb en dat maakt het ook zo bijzonder. Het onmogelijke lijkt ineens mogelijk. Eén ding is zeker: als ik dit durf en leuk vind, dan vind jij dat ook!